Recencies /Pers

Landschapsbeleving en natuurervaring in Kunstruimte H47

Beschouwing door Kunstrecensent Jurjen K van der Hoek 12 september 2023

Foetprint in samenwerking met Bildtse Aardappelweken

"Het Bildt staat bekend om zijn aardappelteelt. De vraag hoe duurzaam die is, staat centraal tijdens de Bildtse Aardappelweken. Vier boeren zetten hun schuren open én bieden expositieruimte aan negentien kunstenaars. "

Recensie in Leeuwarder Courant 24 juni 2023

Bright Light - Dark Light in Terpkerk te Raard

"Kunstenaar Paul Andringa organiseert tweemaal per jaar een duotentoonstelling in zijn atelier in Raard. Nu exposeert hij samen met Wia Bouma. Onder de titel Bright Light-Dark Light brengen beiden een aantrekkelijke lofzang op het landschap. Althans, zo lijkt het."

Recensie in Leeuwarder Courant 1 april 2022

Corona door ogen van kunstenaars van de Haniasteeg

"Geen museum en tentoonstellingsruimte kan bezocht worden tijdens deze lockdown, maar in de expositieruimte in de Haniasteeg in Leeuwarden kun je wel naar binnen koekeloeren"

Recensie in Friesch Dagblad 3 februari 2021

Expositie ’17 herinneringen aan een landschap’ De Kunstkamer Hoogeloon

"Een watertje hier, een struikje daar, al dan niet met een streep zonlicht er doorheen, ademen haar doekjes (want 18 x 24 cm.) in alle opzichten natuur."

Recensie in Eindhovens Dagbad, 7 mei 2020

"Pas als je wat afstand kunt nemen, roept het associaties op met een landschap."

Recensie Brabant Cultureel, 7 mei 2020

Expositie juni/juli 2016 Artemisia in kunstzaken, Leeuwarden

'Een archaische wereld waarin de geest vrij spel krijgt',

Recensie Friesch Dagblad 8 juni 2016

Recensie Leeuwarder Courant 3 december 2010

“Bij Artemisia worden schilderijen van Wia Bouma in samenhang getoond met de sieraden van Frans Beelen. Een goede keuze, want beide kunstenaressen geven op een geheel eigen wijze invulling aan het thema natuur en diverse organische processen.

Bouma schildert suggesties van landschappen, geeft impressies van ruimte en doet onderzoek naar licht. Inspiratiebron voor haar nieuwe werk is een regel uit ‘Anthem’, een nummer van Leonard Cohen: ‘There’s a crack in everything, that’s how the light gets in.

In haar schilderijen is het licht steeds secundair aanwezig, waardoor een onbenoembare spanning ontstaat. Qua voorstelling is haar werk steeds abstracter geworden. Verticale vormen verwijzen naar bomen, een denkbare horizon wijkt en nadert, terwijl grillige wolken zich eigenwijs in de lucht manifesteren. Stenen en schelpen zijn soms een inspiratiebron geweest, door hun bijzondere kleur en structuur.

Deze natuurlijke materialen zijn letterlijk terug te vinden in de sieraden van Frans Beelen, die je vanwege hun sculpturele karakter ook draagbare objecten zou kunnen noemen. In een uitbundige uitstalling zijn ringen, broches, halssieraden en oorbellen te zien die stuk voor stuk weten te imponeren dankzij opvallende vormen, originele combinaties en speelse constructies. Er zijn ingetogen exemplaren met bescheiden tinten, maar ook uitbundige stukken in nadrukkelijke kleuren. Beelen speelt met vorm en functie. Het basismateriaal van haar ontwerpen wordt gevormd door textiel, ddat buigzaam enhuidvriendelijk is. Linten, kralen, ritsen, schelpen, takejes, mineralene en halfedelstenenworden hieraan toegevoegd. Het materiaal wordt soms ingekocht, maar dient zich net zo vaak spontaan aan als gevonden voorwerp.

Zo werd oud, geerodeerd glas-dat gevonden was in de tuin van de buurvrouw-verwerkt tot een prachtige broche. Alle werken zijn handgemaakte unica en de stukken zijn verrassend vriendelijk geprijsd. Wie besluit tot aankoop over te gaan, kan zelfs nog deel uitmaken van een werk in wording. Beelen is namelijk bezig met een groot wandkleed vol gesealde foto’s van klanten die haar ontwerpen dragen “.

SUSAN VAN DEN BERG

Recensie Leeuwarder Courant 1 maart 2008

“Binnen het werk van Wia Bouma nemen landschappen en portretten een prominente plaats in. Onder de titel ‘Het landschap, de verf en ik’ wordt nieuw werk getoond in Artemisia.
Geen enkel schilderij heeft een titel en alles is gemaakt met olieverf op doek of paneel. Bouma toont zich experimenteel in haar aanpak en zwalkt qua stijl van impressionistisch naar expressionistisch. Kenmerkend is een hoge toetsdichtheid, er gebeurt veel.
In oneindige groenen zet ze geraffineerde doorkijkjes neer, waarbij de horizon steeds vaker ontbreekt. Het zijn vrijheden die zichtbaar verworven zijn, zeker in vergelijking met ouder werk dat de galerie in stock heeft. Het mag nu minder letterlijk wezen en is daardoor eerder raak, zodat de natuur geloofwaardig in verf wordt gevat”.

SUSAN VAN DEN BERG